في عصر فحولة الفلين

غفرانك يا سيد الشعر يا نزار

فأنا لست بقناص شعر ولا جاه ولا مال .

أنا واحد ممن أحبوك يا شاعري من رتل الرجال .

غفرانك يا سيد الشعر يا نزار ,

اِن سطوت أنا الصغير

على عبارتك وزناً وقالب ...

جئتك تلميذاً مصغياً

ولست من حسابك هارب ...

رحماك يا معلمي ,

اِن تعديت أنا ناقلاً

وكنت أنت الكاتب

" في عصر تأجير الأرحام "

وأصبحت أنا بقولي بالتفعيل لاعب :

في عصر اِسترجال الأقزام

وعبادة الفلس والجحر ولأصنام ...

في عصر – الفياغرا – والبحث عن شهوات عصام

ينام الفكر , وتداس القيم , ويلام الكرام .

في عصر فحولة الفلين ...

تحولت القمم الى تلال ...

من زبل وقمامة وسماد

وغاصت القيم والشهامة

في مستنقعات الوحل , والبعوض والطين ...

وتربع العليق في مكان الياسمين .

لم يرد في ذهني أي دافع للكتابة عما يجوب ويختلج في صدري من تألم واعتراض على ما يجري من حولي , في كل دوائر الحياة اليومية . وليس بنيتي أيضا التحول الى صحفي وناقد يكتب ما يطلب منه من مواضيع لا تنبع وتستلهم من ذاتيته ووجدانه .

لا يهمني  , أنا نفسي , ما ستكتبه " الضفتان " في اصدارها الدوري أو ما ستتطرق اليه من مواضيع ومواقف , أو مع من ستقف مناصرة أم منتقدة.  فجل ما يهمني أنا , كقارىء وكاتب هو , أن هناك من يفسح أمامك المجال للتنفس فكرياً , وأن تقول كلمتك بحرية , أو تنتقد بروح المسؤولية , مشيراً الى الأخطاء التي ربما ترتكب , أو الى العفونة النتنة  التي تثقب حاسة شمك , وهي الصادرة عن دوائر تحاول تغطية نتن  عفونتها بالمال , أو بالجاه المكتسب بالمال , أو بالتبخير لمن جاء , ومتى اِستقر وأِستقام .

نعيش في عصر التهريج

والمديح ودقات الطبول

لكل من شاء وجاء

يلهينا بالوعود

بالحسناوات , بنشوة الخمر

وسمر النهود ,

الى أن يمشي وذكراه تزول .

في عصر تستباح فيه كل المحرمات , يكفي أن تمتلك الواسطة وتجد الوسيط .  لم يعد لكل من يستحق بشخصيته وكرامته وعلمه  وسعة أفق أفكاره الحق في أن يكون رائداً , لأنه يشكل بما يتحلى به من قيم ويمتلك من قدرة  وأفكار,  خطراً على من يمارسون سلطة  قيادة  " العميان " والسير بهم في متاهات الدروب , لأنه ان تمكن " المستحق " من ايقاظ عميان البصيرة , وأبصر بالتالي هؤلاء نور الحقيقة وحقيقة المعرفة , وتبنوا عندئذ , مدركين في قرارة أنفسهم , الفرق بين النور والظلمة , وما بين الخلاص والهلاك وما بين الخير والشر, أرادوا التمرد على مصيرهم هذا وصاروا من أبناء النور والحق والحياة الحرة الكريمة .

نعيش في عصر بيع وشراء

الجنسيات وجوازات السفر ,

لا فرق في الجغرافية والتاريخ

أو بين البدو والحضر .

في عصر الوجاهات

والتصدر في الحفلات والصور .

في عصر المسافات المتساوية

بين الغالب والمغلوب ,

نحفر في الآبار الجافة

نعمقها , ونصحر الأدغال

نستغني عن الجياد اليعربية

ونمطتي الحمير والبغال ,

وعندما يأتينا الغيث

ويهطل المطر ,

ترانا قد أضعنا المحراث ,

وفقدنا البذار ,

واِقتلعنا الشجر .

ربما يقول البعض ممن سيقرأون  سطوري هذه بأني أحاول الكتابة " فشة خلق " . وأنا راض ٍ بهذا الادعاء , وان لم يكن بالحقيقة كاملة . يهمني أنِّي تجرأت وقلت كلمتي ولم أحاول خنقها لتموت جنيناً شاخ وهرم في صدري , دون أن يولد وينعم بالنور . أمكا من رضيَ بما فُرض عليه من شذوذ , في مجتمع يراه شاذاً ,  ولا يجرؤ  على تسميته باسمه وصفته الحقيقية , فهو يستحق البكاء وذرف الدموع عليه والرثاء , لأنه يقتات من بقايا جسد يعيش ليمضغ ويجتر ,  ويتغذى بشتات أفكار وبصر لم يرَ ولا يرى النور في انبلاج الغسق ولا ألوان الشفق والأفق .

ونعيش عندئذ في عصر صار المطلوب فيه هو المضاد فيما نقوله , وأصبح الابتهال يتلى بالمقلوب , مثلما سيلي في قصيدة للشاعرة اليونانية  ماريا -  ماجيا روسوالمنقولة مني الى العربية وزالمنشورة في ديواني بالعربية " من قطاف الشعر اليوناني الحديث " من اصدارات سوبرس – بأثيناتحت عنوان " المزمور المضاد "[1] .

المزمور المضاد

رباه ...

لك شكري في صلاتي

لك حمدي وامتناني .

كفاني ... رباه ... كفاني

بأنهم يعذبون أخي

وأغفلوا الطرف عني ...

لك حمدي يا ربي ...

لك شكري .... وامتناني

لأنك سمحت بقتل ابن صديقي ..

وعفوت عن قتل ابني ...

وكتبت الجوع والحرمان لغيري ...

وعفوت عن جوعي وحرماني ...,

لك حمدي يا ربي ... ..

لك شكري وامتناني ...

لأن العالم حولي  ....

يتلظى باللهب ...

والناس تشقى ... تنتحب ...

والسجين يئن...  من عذاب وغضب ...

وأما أنا !!!!

أينايَ ... يا ربي أنا ؟

لقد تخفيت خلف جدران

جبني ومذلتي ...

ورحت أغسل قدميك

يا يسوعي .. وأنشفها بحقارتي ...

وأتفاخر ... وأعتز

بمظاهر خشوعي وطهارتي ...

فألف شكر لك يا ربي ...

أفليس هكذا الحمد اليك يقتضي .

لك شكري يا ربي ...

لك كل تمجيد

لأنك زرعت في رأسي

الزبل عناقيداً ... عناقيد .

أتعطش للدم ... ظمآن !!!

وأتشوق لفصفصة عظام الجسد

شراهة وحرمان ...

لك شكري يا ربي ...

لأنك جعلت أظافر يديَّ

سيفاً .. وسكين

وحولت ارادتي العمياء

الى عفن دفين ...

لك شكري يا ربي ...

لك كل امتناني...

لأنك بعنايتك شملتني...

لأنك بها رباه ... غمرتني

والاّ  ... كيف كنت سأحيا

 في عالم ... أنت به وعدتني ....

وهو ... نقيض عالمك ....    

---

8 - هذه القصيدة هي آخر قصائد ديوان  الشاعرة اليونانية ماريا -  ماجيا  روسو  بعنوان " الى الطالب المجهول ", التي كما قالت هي عنه , بدأت تتمخض ابيات قصائده أيام الحكم العسكري في اليونان في الفترة  1967 / 1974 . وقد تم تلحين القصيدة عام 1978 للغناء على مسرح الأوبرا . كما تمت ترجمتها الى اللغات : الفرنسية والانكليزية والألمانية والايطالية والاسبانية والروسية والبولندية والصربقية  والكرواتية والسلافية .[1]

Σαράντα χρόνια δάσκαλος, δίδαξα πολλά μα διδάχτηκα περισσότερα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

          Σήμερα Τετάρτη 07.10.2009, δυο ημέρες πριν από την οριστική ημερομηνία αποχώρησής μου από την ενεργό υπηρεσία στη Δημόσια Δ/ βάθμια Εκπαίδευση, ήρθε να με δει ο προ ημερών μετεγγραφείς αναγκαστικά  στο 7^ο Εσπερινό Γενικό Λύκειο της Αθήνας μαθητής μου  Ε .Μ.  , λόγω καταργήσεως των  Α΄ και Β΄ τάξεων του 6^ου Εσπερινού Γενικού Λυκείου της Αθήνας, όπου είμαι διευθυντής . Θυμάμαι τον  μαθητή  Ε .Μ, όταν τον κάλεσα πριν δέκα ημέρες στο γραφείο μου για να του αναγγείλω την απόφαση μου να εισηγηθώ στην προϊσταμένη αρχή την κατάργηση των Α΄ και Β΄ τάξεων του 6^ου Εσπερινού Λυκείου λόγω έλλειψης του απαραίτητου αριθμού φοιτώντων μαθητών. Του πρότεινα τρία εσπερινά λύκεια , εκείνος όμως προτίμησε το διπλανό, που απέχει 80 – 100 μ. από το δικό μας . Τότε, του εγχείρισα το απαραίτητο υπηρεσιακό σημείωμα έγκρισης της μετεγγραφής του και τον έστειλα στο άλλο σχολείο, για να μου φέρει το αντίστοιχο σημείωμα .  Γύρισε μετά από λίγη ώρα . Διέγνωσα κάποια θλίψη στο βλέμμα του . Στην ερώτησή μου γιατί ; μου απάντησε, παρουσία άλλου μαθητή ,    « όλο το προαύλιο μυρίζει χόρτο …» .

              Ομολογώ πως ένιωσα μια χαρμολύπη όταν, μετά από λίγες ημέρες, μπήκε στο γραφείο μου παρέα με έναν παλιό συμμαθητή του . Χάρηκα πού τον είδα και από ενδιαφέρον τον ερώτησα πώς τα πάει στο νέο του σχολικό περιβάλλον; Η απάντησή του ήρθε αμέσως και χωρίς κανένα δισταγμό : « καλύτερα να έκανα μάθημα στον ΟΚΑΝΑ , παρά στο σχολείο αυτό, όπου η πλειονότητα των μαθητών είναι χρήστες ». Η δήλωση με λύπησε αφάνταστα . Λίγο αργότερα με επισκέφτηκε ο διαχειριστής του κυλικείου εκείνου του σχολείου και μέλος της 10^ης σχολικής επιτροπής ,  για να με αποχαιρετίσει λόγω της συνταξιοδότησης μου . Στη προσπάθειά μου να εξακριβώσω  την αλήθεια των όσων είχε ειπεί ο παραπάνω μαθητής, για χρήση ναρκωτικών ουσιών εντός του σχολικού χώρου, ο διαχειριστής του κυλικείου μου ανέφερε ότι η μυρωδιά του χασισιού φτάνει μέχρι και το εσωτερικό του κυλικείου , πράγμα που τον ανάγκασε να παραπονεθεί στον διευθυντή του εσπερινού γενικού λυκείου κ. Μ Σ.

          Τι ειρωνεία !!!! Την ημέρα κατά την οποία ορκίστηκε η νέα ελληνική κυβέρνηση, εγώ γινόμουν αποδέκτης της – αν όχι απελπισίας – μεγάλης δυσφορίας δυο ατόμων, που ζουν αυτή την πικρή εμπειρία μέσα στο σχολικό περιβάλλον . Πρόεδρος της νέας κυβερνήσεως ο Γεώργιος Α. Παπανδρέου ο ΕΓΓΟΝΟΣ. Ο συνειρμός αναπόφευκτος ... Ο ίδιος ως υπουργός ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ επί κυβερνήσεως  του πατέρα του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου, στην   δεκαετία του ενενήντα είχε εκφράσει, ως άλλος απόστολος του…. προοδευτισμού, την πολιτική θέση να επιτρέπεται στους χρήστες μαλακών ναρκωτικών ουσιών στην Ελλάδα να καλλιεργούν ΜΕΡΙΧΟΥΑΝΑ σε γλάστρες στα σπίτια τους και μάλιστα  .από την επίσημη θέση του ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΥΠΕΠΘ.

           Ελπίζω μέχρι τη Παρασκευή 9.10.2009, τελευταία ημέρα της ενεργού υπηρεσίας μου στην Δημόσια Εκπαίδευση, να μη μου παρουσιαστεί τίποτε άλλο δυσάρεστο που να μου διαταράξει τη ροή των σκέψεων μου για τη συγγραφή του αυτοβιογραφικού βιβλίου μου.

            Με ικανοποιεί το γεγονός, ότι φεύγω από την υπηρεσία , ουσιαστικά και τυπικά ως λυκειάρχης, επειδή πρόλαβα και υπέβαλα αίτηση παραίτησης από 10.08.2009. Όσοι παρέμειναν θα υποστούν την  αμφισβήτηση για  την επιλογή τους [1], πράγμα το οποίο θεωρώ πολύ προσβλητικό.

            Λόγος της αμφισβήτησης είναι η απόφαση του διοικητικού εφετείου, στο οποίο προσέφυγε ένας μη επιλεγείς πρώην και νυν υποψήφιος διευθυντής, κατά της μεθόδευσης επιλογής , ως προς το μέρος της προφορικής συνέντευξης των υποψηφίων από το ΠΥΣΔΕ[2] της Α΄ Δ/νσης Δ.Ε. Αθήνας, όπου οι κρίνοντες, δυο αιρετά μέλη του, υπήρξαν ταυτόχρονα κρίνοντες και κρινόμενοι, ενώ ήταν οι ίδιοι και οι αναπληρωτές τους υποψήφιοι  διευθυντές .!

             Όποιος πιστεύει ότι στην επιλογή, που προβαίνει οποιαδήποτε δημόσια ελληνική υπηρεσία, δεσπόζει και κυριαρχεί η αρχή της δεοντολογικής αξιοκρατίας είναι επιεικώς αφελής . Θα σας αναφέρω δυο από τα άπειρα τέτοια περιστατικά. 1 – ο προσφυγών στη διοικητική δικαιοσύνη υποψήφιος είχε επιλεγεί μια άλλη  τετραετία στο πρόσφατο παρελθόν ως διευθυντής σχολικής μονάδας, ενώ εκκρεμούσε εις βάρος του ΕΔΕ για παρενόχληση μαθήτριας σε πολυήμερη μαθητική εκδρομή . Η ίδια κατηγορία βάραινε και άλλον, που διετέλεσε κατά το ίδιο διάστημα διευθυντής της Α΄ Δ/νσης Αθήνας .  2 – Είναι αξιομνημόνευτη και η περίπτωση επιλογής  διευθυντή ενός εσπερινού γυμνασίου.

          Η περίπτωση αυτή καταδεικνύει το μέγιστο βαθμό κατάπτωσης, στην οποία έχει οδηγηθεί η δημόσια διοίκηση και ιδιαίτερα η δημόσια εκπαίδευση.  Και στην περίπτωση αυτή, ενώ εκκρεμούσαν εις βάρος του δευτέρου καταγγελίες για αμελή άσκηση των διευθυντικών του καθηκόντων, βαθμολογήθηκε με άριστα ( 20 )στη προφορική συνέντευξη . Σε διερευνητική ερώτησή μου προς τον τότε προϊστάμενο του αρμόδιου γραφείου Δ/θμιας Εκπαίδευσης Α΄ Αθήνας . Ν.Κ, γιατί το Υπηρεσιακό Συμβούλιο Επιλογής ΠΥΣΔΕ ακολούθησε αυτή τη σκανδαλώδη τακτική, μου απήντησε ότι, έπρεπε να αποκλεισθεί ένας άλλος ανεπιθύμητος υποψήφιος που διεκδικούσε την διεύθυνση του ίδιου σχολείου .

           Η αυθαιρεσία σταμάτησε άραγε εκεί; … Μετά από προανακριτική διοικητική εξέταση, την οποία διεξήγαγε ο γράφων, κατά την οποία εξετάστηκαν πάνω από 25 μάρτυρες , και ενώ το πόρισμα ήταν επιβαρυντικό για τον προαναφερθέντα , και μετά από ΕΔΕ που κατέληξε και αυτή σε ίδιο πόρισμα, η αρμόδια διοικητική αρχή δεν προχώρησε στη λήψη των προβλεπομένων μέτρων. Και αυτό , για να μη απομακρυνθεί ο παραπάνω από τη θέση του διευθυντή του συγκεκριμένου γυμνασίου, για  ένα και μόνο λόγο, όπως μου δηλώθηκε of the recokd  …. Άκουσον … άκουσον … μη γίνει διευθυντής ο άλλος υποψήφιος, που είχε σειρά στο πίνακα επιλογής και προτίμησης , γιατί η υπηρεσία δεν τον ήθελε λόγω δύστροπης συμπεριφοράς και κομματικής  αλαζονείας.       

---

[1] . Βλ. έγγραφο της Διευθύντριας της Α΄Δ/νσης Δ.Ε Αθήνας . ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΠΕΙΓΟΝ Α.Π 11031/6.10.2009 . «Από τη Διεύθυνση Δ.Ε.Α΄ Αθήνας ανακοινώνεται ότι αναβάλλονται για μεταγενέστερο χρόνο οι συνεντεύξεις των υποψηφίων διευθυντών σχολικών μονάδων που είχαν προγραμματιστεί να ξεκινήσουν στις 7/10/2009.

[2] ΠΥΣΔΕ . Υπηρεσιακό συμβούλιο .